Sztuka jest działaniem. Nie stworzysz niczego nie działając. Nie próbując wciąż na nowo. Sztuka nie jest bierna. Twórca, który tworzy tylko w myślach i w wyobraźni, nie jest twórcą, bo nie manifestuje tego w formie materialnej, żywej, fizycznej sztuki. Twórczość oznacza STWORZENIE czegoś.
Stworzenie bardzo często POMIMO...
Pomimo strachu, że się nie uda, pomimo lęku przed odrzuceniem, pomimo niesprzyjających ludzi, pomimo poczucia braku zrozumienia, pomimo strachu przed oceną.
Twórca tworzy POZA swoim komfortem, ciepłym, przyjemnym fotelem. Staje do sztalugi, próbuje na zimnych teatralnych deskach, ubiera w słowa i przenosi na papier to co wydaje się być nieprzekładalne na język ludzki, godzinami gra na skrzypcach...
Nic by się nie wydarzyło, gdyby nie podjął działania. Nie powstałby żaden utwór muzyczny, nie wydobył by się żaden dźwięk, nie byłoby obrazów, rzeźb, spektakli, tańca...
Ale nie tylko artysta jest twórcą. Ty też jesteś twórcą - swojego życia. Jaki nadajesz mu kształt, kolor, melodię?...Na co masz odwagę?
A jak często Ty rezygnujesz? Nie podejmujesz działania, bo.... I tu wymień te wszystkie rzeczy, które szepcze ci Twój umysł, pełen lęków i czarnych scenariuszy.
Wiem, że czasem nie jest łatwo, wiem, że kusi poddanie się i powiedzenie trudno, nie dam rady, jestem za słaby. I czasem też tak trzeba. Czasem jest moment w życiu, by odpuścić
i zebrać siły. Ale niech to będzie moment - zatrzymanie.
Coś ci powiem. Strach nie mija. Można okiełznać stres, można nauczyć się kontrolować emocje, ale strach i lęk powraca. Z każdym nowym przedsięwzięciem, z każdym nowym wyjściem na scenę wracają szepty, że się nie uda, że IM się nie spodoba, że nie potrafię, że mnie skrytykują, że nie jestem wystarczająca....
Masz wtedy dwa wyjścia: poddać się temu (a który to już raz?) albo robić rzeczy POMIMO.
A co będzie jeśli się poddasz po raz kolejny? Mija kolejny miesiąc, rok. Mijają lata. Spotykam czasem na swojej drodze ludzi, którzy wycofywali się całe życie i teraz też się wycofują i spotykam tych którzy robili POMIMO... Każdy mnie czegoś uczy. Ale kiedy patrzę w ich oczy (wybaczcie to nie wartościowanie, tylko próba opisu odczucia) u tych pierwszych często widać pustkę, zaciśnięte kurczowo usta, i często słyszę " Bo to on, ona, świat, rodzina, mąż..." a u tych drugich choć czasem widać zmarszczki zmęczenia i ślady po łzach, to w oczach widać duszę uwolnioną, wolność bytu, radość tworzenia, dawania, dzielenia się i oni najczęściej nie mówią, że inni... Biorą odpowiedzialność za siebie i swoje wybory, dokonania, podjęte działania - choć czasem chybione to jednak odważne. I to oni inspirują do życia, bo ich przykład daje siłę by zrobić jeszcze jeden krok i jeszcze jeden.
Możesz być całe życie woskową figurą, która chroni się przed upadkiem, rozbiciem, uczuciem. A możesz być tym, który podnosi się z kolan i mówi innym: "Aż tak bardzo nie bolało, idę dalej. Idziesz?"
Moje działanie POMIMO często pozwala mi cieszyć się z owoców tego wyboru.
Bo jak już podejmujesz działanie, to zwykle jest łatwiej. A potem patrzysz na swoje dzieło, nie ważne czy artystyczne czy życiowe i cieszysz się, bo mogłeś odpuścić po raz kolejny, nie pójść, nie zrobić, a tu tyle wspaniałych rzeczy czekało na Ciebie, tu - za granicą bierności.
Tam czeka na Ciebie świat pełen nieskończonych możliwości. Magia tworzenia. Żywioł ognia. Spełnione marzenia.
Do zobaczenia w działaniu - Zajęcia Teatralne dla Dorosłych, Kobieta Autentyczna - autoprezentacja i wystąpienia publiczne i szereg innych warsztatów czekają
na odważnych :-)
Marta Kadłub